दिसले अनेक चेहरे
जणू आरसेच सारे
प्रतिबिंब पाहताना
जखमा शहारल्या
कोणा कशी कळेना
चाहूल लागली
बागेतल्या फुलांनी
मानाच टाकल्या
सांगूनही कुणाचा
विश्वास का बसेना
माझाच आज मजवर
संशय बळावला
भिंती जुन्या-पुराण्या
कारागृहात इथल्या
झुळूका स्वतंत्रतेच्या
येथे न वाहिल्या
पिंजरा पहा जगाचा
करतो कसा भुलावा
कोंडून घ्यावयाला
स्पर्धाच लागल्या
पाउलखुणा स्वरांच्या
उरल्या हवेत काही
झंकारल्या कितेक
तारा मनातल्या
कोलाहालास त्यांच्या
नाही अजून जाग
स्वर ध्यान-मग्नतेचा
त्यांनी न ऐकिला
दृष्टीसमोर केवळ
उरली आता निळाई
सगळ्या दिशा धुक्याने
केव्हाच वेढल्या
विझवू नका कुणीही
ज्योती निरांजनाच्या
आता कुठे मनाच्या
वाटा प्रकाशल्या
No comments:
Post a Comment