अंतरीच्या नाद्ब्रह्माला निनादू दे
चैतन्यमय झंकार गाभाऱ्यात नांदू दे
लाव उदबत्त्या नव्याने षड्ज-गंधाच्या
घमघमाटाने तुझा अंगांग बहरू दे
गोंगाट अन कोलाहलाच्या खोलवर तळाशी
अगदी मुळाशी जाणीवेची ज्योत जागू दे
नेणिवेच्या पायवाटेवर सडा पडला
कण प्रकाशाचे पुन्हा वेचून घेऊ दे
